“Rijping van het verlangen” zei mijn oma altijd al. Het heeft iets langer geduurd voor het filmpje beschikbaar kwam, maar het resultaat is wat ons betreft dan ook wel de moeite waard. U kunt het nieuwe filmpje bekijken op onze homepage of via deze directe link.
Nogmaals dank aan het team van Impact Presentations, die dit filmpje belangeloos voor ons maakte!
In de Publicaties pagina op de Angrisa website is een overzicht, een z.g. Repertorium, toegevoegd van alle artikelen die in de 23 verschenen Angrisa Nieuwsbrieven zijn gepubliceerd. Zie daarvoor de rechter kolom op die pagina. Het overzicht zal elke keer worden bijgewerkt als er weer een nieuwe Nieuwsbrief is uitgegeven. De opzet is gemaakt door Bertie Geerts, waarvoor onze dank!
Zoals u wellicht al begrepen had zijn per 1 juni a.s. de maatregelen rond Corona versoepeld door de regering. Ook voor ons betekent het dat de inloopochtenden in de huiskamer van de pastorie op de dinsdagochtend van 10:00-12:00u weer mogelijk zijn vanaf dinsdag 2 juni. U bent dus van harte welkom op 2 juni.
Vanzelfsprekend gelden dan nog steeds de aanvullende eisen die worden gesteld voor bijeenkomsten in openbare ruimten, zoals het maximum van 30 bezoekers en de te houden afstand van 1,5 meter. Uit ervaring weten we dat dit voor de inloopochtenden geen probleem vormt in de pastorie. We zullen de stoelen rond de tafels ruim uit elkaar zetten. Wel zult u zich aan de voordeur even moeten melden.
De foto is genomen bij gelegenheid van het 25-jarig ambtsjubileum van burgemeester Willemse op 16 mei 1941. Het voltallige gezin poseert hier aan de achterzijde van de voormalige burgemeesterswoning in Bokhoven.
1) In welk jaar is de munt geslagen? 1662
2) In welke provincie? Utrecht
3) Het wapen op de rechtse afbeelding is echter niet het wapen van die provincie. Waarvan dan wel? De stad Utrecht
4) Het wapenschild op de rechtse afbeelding is door een schuine (diagonale) lijn in twee helften verdeeld. Op de munt heeft alles natuurlijk dezelfde kleur, die van de munt. Welke kleur heeft de linker- of onderste helft op het echte wapenschild? Rood
5) Welke kleur heeft de rechter- of bovenste helft? Wit
6) Op de linkse afbeelding staan in het midden zeven letters. Welke letters zijn dat achter elkaar? (ze vormen de afkorting van een Latijns woord) TRAIECT
7) Welk Nederlands woord lijkt daar qua uitspraak het meest op? traject
8) Bovenaan de linkse afbeelding zijn de letters IV nog wel te lezen; daarvoor staat de letter C. Samen vormen de drie letters de (Latijnse) afkorting CIV. Dat is hier geen getal! Als het wel een getal was, welk getal was het dan geweest? 104
9) Wat betekenen de bovenste en de middelste afkorting samen? Je kunt het vinden op Internet! Gemeente / Stad Utrecht
Wie de Nieuwsbrief inmiddels heeft gelezen was het misschien al opgevallen: het promotiefilmpje dat ons is aangeboden door Impact Presentations en waarvan we heel optimistisch meldden ‘Raadpleeg onze site om het te bekijken!‘, is nog niet beschikbaar op de site. De oplevering van de definitieve versie heeft enige vertraging opgelopen (wat niet in deze Coronatijden…) maar het komt er echt aan. Zodra dat zo is zal dat hier weer worden gemeld.
Gisteren is de 23e uitgave van onze Nieuwsbrief verschenen. Leden ontvangen deze zoals gebruikelijk in de post of, indien dat zo is aangegeven, digitaal in de email. Redacteur Wilton Desmense heeft weer een collectie mooie verhalen weten samen te stellen. In deze nieuwsbrief onder meer een verhaal van Bertie Geerts over brievengaarder Hubertus Hoesen.
In één van de artikelen staat weer een nieuwe Angrisa-Duiten-Puzzel. Weet u het antwoord op alle vragen? Houdt onze website in de gaten voor de goede antwoorden die wij over enige tijd zullen publiceren.
Wij wensen u weer veel leesplezier!
Zoals al in een vorig bericht werd gemeld is ook Angrisa plaatjes aan het verzamelen voor het album over s-Hertogenbosch van de Plus om dit in ons archief op te kunnen slaan. Inmiddels hebben wij alle plaatjes compleet! Het laatste ontbrekende plaatje, nr 140, ontvingen wij van Yolie Mulkens, waarvoor onze hartelijke dank!
Zoekt u zelf nog plaatjes? Stuur ons dan uw lijst met ontbrekende plaatjes en wij zullen dan kijken hoe we u kunnen helpen.
Op 4 mei vond vanwege de Coronamaatregelen in kleine kring de doden herdenking in Engelen plaats bij het monument voor de oorlogsslachtoffers in de Achterstraat. Nadat Frans Lucas de krans had geplaatst hield dhr. Wolter van Klompenburg een toespraak. Het geheel werd op video opgenomen en is te zien op de homepagina.
Na bevrijdingsdag volgde de afrekening. Wie fout was geweest tijdens de bezetting, daarvan verdacht werd of (door kwaadwilligen) beschuldigd, werd ter verantwoording geroepen.
Concentratiekamp Vught was op Dolle Dinsdag 5 september 1944 door de Duitsers verlaten. Toen Vught op 26 oktober door de Highland Division werd bevrijd, trof men het kamp leeg aan. Eind november werd het in gebruik genomen door de Canadezen. Ook werden er o.a. geëvacueerde Duitsers uit het grensgebied tijdelijk in ondergebracht en diende het als interneringskamp voor collaborateurs. Het heette toen officieel ‘First Canadian Field Punishment Camp and Detention Centre’.
Enkele inwoners van Engelen zaten er enige tijd vast. Een van hen was een in Aken geboren Duitser, die in 1933 met een Engelense was getrouwd en toen hier was gaan wonen. Hij werd in mei 1945 gearresteerd en in kamp Vught geïnterneerd:
In september verstrekte burgemeester Willemse van Engelen op verzoek bijzonderheden over hem aan het Bureau Nationale Veiligheid:
De verstrekte inlichtingen waren niet negatief, op zijn lidmaatschap van de NSB na:
Intussen was er in augustus actie ondernomen door iemand uit Velddriel, die voorheen in Engelen had gewoond. Die had vanaf september 1944 een onderduikadres verschaft aan de Duitser/Engelenaar en zijn gezin: zij waren blijkbaar gevlucht voor de naderende geallieerden:
Als tegenprestatie voor de gastvrijheid was de eigendom van de piano van de Duitser in het vooruitzicht gesteld:
Een Canadese fotograaf, luitenant J. Ernest (Ernie) DeGuire uit Kemptville, heeft tussen 21 en 23 april 1945 een groot aantal foto’s gemaakt in het kamp. U vindt ze hieronder. Enkele ervan zijn eerder gepubliceerd, maar de meeste nog niet.
FOTO’S KAMP VUGHT
(First Canadian Field Punishment Camp and Detention Camp)
De jaarlijkse herdenking van de oorlogsslachtoffers op 4 mei die in Engelen gewoonlijk plaats vindt bij het monument voor de oorlogsslachtoffers in de Achterstraat zal dit jaar, als gevolg van de maatregelen rond Corona, een andere vorm hebben. De herdenking zal plaatsvinden in een kleine kring zonder de gebruikelijke toeschouwers en genodigden. Wel zal het geheel worden gefilmd en vervolgens beschikbaar worden gemaakt op onder meer de Angrisa website.
Ook is door dominee Marloes Meijer een videoboodschap opgenomen welke te zien is via de homepagina en waarvan de tekst ook hieronder is weergegeven.
Wat een vrijheid he.
In de zon op het terras.
Geen dreigende legers, geen laag overvliegende vliegtuigen, geen razzia’s.
Gewoon in alle vrijheid op het terras. De afgelopen 75 jaar werd het steeds normaler. Totdat Corona ons in deed zien hoe bijzonder het eigenlijk is om te kunnen gaan en staan waar je wilt. Hoe bijzonder het is om op een vol terras te zitten. Wie de oorlog meemaakte wist dat natuurlijk allang.
Juist vandaag, op 4 mei, is het goed om daar even bij stil te staan.
Want weet je wie daar op dat terras zitten?
Er zit een overijverige vrijwilliger die iedereen die langsloopt van zelfgebakken koekjes voorziet
Er zit een oudere die natuurlijk heel kwetsbaar is.
De complotdenker zit achter zijn zonnebril wat theorieën uit te denken.
Op veilige afstand in beschermende kleding gehuld, zit de fanatieke regelvolger, die stiekem denkt dat zieke mensen zich niet aan de regels hebben gehouden: eigen schuld, dikke Covid.
De stoere gasten die zichzelf onsterfelijk wanen zitten er ook, lekker dicht bij elkaar.
Net als de mensen die bezig zijn en groepsimmuniteit op te bouwen.
Een groepje ballen geeft de bitterballen nog eens door. Geld moet rollen tenslotte, no matter what.
Geheel onbezorgd zit een andere groep aan het bier. De sterkste overwint, ontdekte Darwin ook. De evolutietheorie veranderen we nu heus niet. Gelukkig zijn zij zelf behoorlijk sterk.
Ietwat verdwaasd zitten anderen op het terras. Ze doen maar wat. En nu doen ze even niks. Ja, wat moet je anders?
Al die mensen zitten bij elkaar op dat terras.
En dat is werkelijk prachtig en bijzonder.
En zolang ze daar in vrijheid kunnen zitten, is er niks aan de hand.
Maar de oorlog begon klein. Met bordjes dat bepaalde mensen niet op het terras mochten zitten bijvoorbeeld.
Het is niet moeilijk om oorlog te creëren. Maak een karikatuur van een bepaalde groep mensen, zet wat bordjes neer om ze uit te sluiten en voor je het weet heb je het voor elkaar.
Moeilijker is het om de vrede te bewaren. Om met elkaar op dat terras te kunnen zitten.
Je kunt natuurlijk regels stellen, bordjes neerzetten, en hekken tussen de verschillende groepen.
Je kunt ook proberen om elkaar serieus te nemen,
met elkaar in gesprek gaan en ontdekken dat die ander niet zo eenzijdig is als hij of zij in eerste instantie leek.
Dan zie je misschien dat die overijverige vrijwilliger haar eigen angst probeert te onderdrukken en dat die oudere veel meer is dan enkel kwetsbaar. Dat die complotdenker zekerheid zoekt, net als die regelvolger. En ontdek je dat sommige stoere gasten eigenlijk een heel groot hart hebben.
En ja, je ontdekt ook dat anderen soms hele andere overtuigingen hebben dan jij of een ander geloof aanhangen, met andere idealen door het leven gaan. Of überhaupt geen idealen hebben.
Dat valt niet mee. Dan zul je op zoek moeten naar een manier van omgaan met elkaar die misschien niet het beste is voor één groep of individu, maar die het wel mogelijk maakt om er met elkaar te zitten en niemand buiten te sluiten.
En ook daarom moet je je eerst goed in elkaar verdiepen.
Alleen zo, door je werkelijk met elkaar te verbinden, bestaat de kans dat we samen op dat terras kunnen blijven zitten. En je zult zien, als je het probeert, dan zal de zon gaan schijnen.
Het is niet nieuw, wat ik vertel. Er is een bijbel vol met verhalen over hoe mensen dit proberen en hoe het ook heel vaak mis gaat. En toch, toch staan er steeds weer mensen op die het belangrijk vinden om het te blijven proberen om ieder ander voor vol aan te zien. Als kind van God te zien, heet dat dan.
En er staan telkens weer mensen op die willen proberen de vrede te stichten of te bewaren. Gods Koninkrijk op aarde, wordt dat genoemd.
En ja, die mensen ervaren soms dat het kán, dat het lukt. Dat je door zo te leven werkelijk elkaar ontmoet en tot een dieper verstaan van het leven komt. Dat kun je God noemen, of de bron van het bestaan, of liefde, of gewoon heel fijn.
Daarom is het goed om de verhalen te blijven vertellen, de ervaringen van mensen te blijven delen, en telkens weer te herdenken, in herinnering te roepen hoe gruwelijk fout het kan gaan. Om daarna ook de hoop uit te spreken dat het voortaan anders zal gaan.
Dat we op het terras kunnen zitten, dat we ons leven kunnen leven in verbondenheid met elkaar en zo telkens weer onze vrijheid kunnen vieren.
Moge het licht van God als de zon opgaan over uw leven.